کاربرد قاعده صدرایی «کثرت در عین وحدت» در جامعه شناسی سیاسی معاصر ایران و جهان

هنگام بررسی اندیشه حکما و فلاسفه اسلامی برخی اندیشمندان علم سیاست در صدد استخراج اندیشه سیاسی منسجمی از میان اندیش ههای سیاسی فلاسفه یونان باستان همچون افلاطون و ارسطو درگذشته و یا برگرفته از مکاتب مدرن فکری در فلسفه سیاسی معاصر به صورت منفعلانه م یباشند و براین اساس داوری نموده و معتقدند اندیشه سیاسی و علم سیاست در دوران این فیلسوفان تقلیدی یا ترویجی بوده است و معتقدند اندیشه سیاسی در فلسفه ملاصدرا افول کرده و ملاصدرا هیچ اندیشه مستقل تأثیرگذار سیاسی نداشته است. در این مقاله سعی می کنیم نشان دهیم که ساختار نوین حکمت متعالیه مبنای نوی است و باید فلسفه های مضاف مانند فلسفه سیاسی و فلسفه علم بر مبنای آن تولیدگردد. در این ملاصدرا در جامعهشناسی سیاسی به نحو « کثرت در عین وحدت » مقاله قاعده ابتکاری کاربردی تبیین و تحلیل شده است. همچنین کاربرد این نظریه در قالب پلورالیسم رسانه ای به عنوان نمونه کاربردی مورد تحلیل قرار گرفته است.